წმინდა წერილი
გელათის სასულიერო აკადემია და სემინარია
| ბერძნულად: | |
| ლათინურად: | |
| მხედრულად: | |
| თანამედროვედ: | |
| ინგლისურად: | |
| რუსულად: | |
| სლავურად: | |
| ებრაულად: | |
| არაბულად: |
ძველი აღთქმა
ახალი აღთქმა
დაბადება
თავი: 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 || თ:მ | ბერძნულად | ლათინურად | ძველ ქართულად | თანამედროვედ | ინგლისურად | რუსულად | სლავურად | ებრაულად | არაბულად |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 29:1 | καὶ ἐξάρας Ιακωβ τοὺς πόδας ἐπορεύθη εἰς γῆν ἀνατολῶν πρὸς Λαβαν τὸν υἱὸν Βαθουηλ τοῦ Σύρου ἀδελφὸν δὲ Рεβεκκας μητρὸς Ιακωβ καὶ Ησαυ | Profectus ergo Iacob venit in terram orientalium. | და წარემართა იაკობ და წარვიდა ქუეყანად მზისა აღმოსავალად ლაბანის, ასურისა, ძისა ბათოელ ასულისა, ხოლო ძმისა რებეკასა, დედისა იაკობისა და ესავისა. | დაიძრა იაკობი და წავიდა კედემის ძეთა ქვეყნისაკენ. | Then Jacob went on his journey, and came into the land of the people of the east. | И встал Иаков и пошел в землю сынов востока [к Лавану, сыну Вафуила Арамеянина, к брату Ревекки, матери Иакова и Исава]. | И= воста'въ i=а'кwвъ на но'зjь, и='де въ зе'млю восто'чную къ лава'ну сы'ну ваfуи'ла сv'рiна, бра'ту же реве'кки ма'тере i=а'кwвли и= и=са'vли. | וַיִּשָּׂא יַעֲקֹב רַגְלָיו; וַיֵּלֶךְ אַרְצָה בְנֵי־קֶדֶם׃ | 29 وَتَابَعَ يَعْقُوبُ رِحْلَتَهُ حَتَّى وَصَلَ أَرْضَ حَارَانَ. |
| 29:2 | καὶ ὁρᾷ καὶ ἰδοὺ φρέαρ ἐν τῷ πεδίῳ ἦσαν δὲ ἐκεῖ τρία ποίμνια προβάτων ἀναπαυόμενα ἐπ᾿ αὐτοῦ ἐκ γὰρ τοῦ φρέατος ἐκείνου ἐπότιζον τὰ ποίμνια λίθος δὲ ἦν μέγας ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ φρέατος | Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes iuxta eum; nam ex illo adaquabantur pecora, et os eius grandi lapide claudebatur. | და მიჰხედა, და იხილა ჯურღმული ველსა ზედა. და იყვნეს მუნ სამნი მწყემსნი ცხოვართანი და განისუენებდეს მუნ, რამეთუ მის ჯურღმულისაგან ასჳან წყალი სამწყსოსა მათსა. და ქვაჲ დაედვა პირსა ზედა ჯურღმულისასა. | ხედავს, ჭა არის ველზე და ცხვრის სამი ფარა წევს მის მახლობლად, რადგან ამ ჭიდან არწყულებდნენ ფარებს. დიდი ლოდი ახურავს ჭის პირს. | And he looked, and behold a well in the field, and, lo, there were three flocks of sheep lying by it; for out of that well they watered the flocks: and a great stone was upon the well's mouth. | И увидел: вот, на поле колодезь, и там три стада мелкого скота, лежавшие около него, потому что из того колодезя поили стада. Над устьем колодезя был большой камень. | О_у=зрjь' же, и= се`, кла'дязь на по'ли: и= бя'ху та'мw три` ста^да _о=ве'цъ, почива'юще при не'мъ: w\т тогw' бо кла'дязя напая'хуся стада`. Ка'мень же ве'лiй бя'ше над\ъ о_у='стiемъ кла'дязя. | וַיַּרְא וְהִנֵּה בְאֵר בַּשָּׂדֶה, וְהִנֵּה־שָׁם שְׁלֹשָׁה עֶדְרֵי־צֹאן רֹבְצִים עָלֶיהָ, כִּי מִן־הַבְּאֵר הַהִוא, יַשְׁקוּ הָעֲדָרִים; וְהָאֶבֶן גְּדֹלָה עַל־פִּי הַבְּאֵר׃ | وَتَطَلَّعَ حَوْلَهُ فَشَاهَدَ بِئْراً فِي الْحَقْلِ، تَرْبِضُ عِنْدَهَا ثَلاَثَةُ قُطْعَانِ غَنَمٍ، لأَنَّهُمْ كَانُوا يَسْقُونَ الْقُطْعَانَ مِنْ تِلْكَ الْبِئْرِ. وَكَانَ الْحَجَرُ الَّذِي عَلَى فَمِ الْبِئْرِ كَبِيراً، |
| 29:3 | καὶ συνήγοντο ἐκεῖ πάντα τὰ ποίμνια καὶ ἀπεκύλιον τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος καὶ ἐπότιζον τὰ πρόβατα καὶ ἀπεκαθίστων τὸν λίθον ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ φρέατος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ | Morisque erat, ut, cunctis ovibus congregatis, devolverent lapidem et, refectis gregibus, rursum super os putei ponerent. | და შეკრბის მუნ ყოველი სამწყსოჲ და მწყემსები და გარდააგორიან ლოდი იგი პირისა მისგან ჯურღმულისა და ასჳან ცხოვარსა და კუალად დასდვიან ლოდი იგი პირსა-ვე მის ჯურღმულისსა ადგილსა თჳსსა. | იქ იკრიბებოდა ყველა მწყემსი, გადააგორებდნენ ლოდს ჭის პირიდან და არწყულებდნენ ცხვარს. მერე ისევ დახურავდნენ ჭის პირს ამ ლოდით. | And thither were all the flocks gathered: and they rolled the stone from the well's mouth, and watered the sheep, and put the stone again upon the well's mouth in his place. | Когда собирались туда все стада, отваливали камень от устья колодезя и поили овец; потом опять клали камень на свое место, на устье колодезя. | И= собира'хуся та'мw вся^ стада`: и= w\тваля'ху ка'мень w\т о_у='стiя кла'дязя и= напая'ху _о='вцы: и= па'ки полага'ху ка'мень на о_у='стiи кла'дязя на мjь'стjь свое'мъ. | וְנֶאֶסְפוּ־שָׁמָּה כָל־הָעֲדָרִים, וְגָלֲלוּ אֶת־הָאֶבֶן מֵעַל פִּי הַבְּאֵר, וְהִשְׁקוּ אֶת־הַצֹּאן; וְהֵשִׁיבוּ אֶת־הָאֶבֶן עַל־פִּי הַבְּאֵר לִמְקֹמָהּ׃ | فَكَانَ رُعَاةُ جَمِيعِ الْقُطْعَانِ يَجْتَمِعُونَ هُنَاكَ، وَيُدَحْرِجُونَ الْحَجَرَ عَنْ فَمِ الْبِئْرِ وَيَسْقُونَ الْغَنَمَ. ثُمَّ يَرُدُّونَ الْحَجَرَ إِلَى مَوْضِعِهِ عَلَى فَمِ الْبِئْرِ. |
| 29:4 | εἶπεν δὲ αὐτοῖς Ιακωβ ἀδελφοί πόθεν ἐστὲ ὑμεῖς οἱ δὲ εἶπαν ἐκ Χαρραν ἐσμέν | Dixitque ad pastores: «Fratres, unde estis?». Qui responderunt: «De Charran». | და ვითარ იხილნა იგინი იაკობ, ჰრქუა მათ: ძმანო, ვინანი ხართ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ქარანით ვართ ჩუენ. | უთხრა მათ იაკობმა: სადაურები ხართ, ძმებო? მიუგეს: ხარანელები ვართ. | And Jacob said unto them, My brethren, whence be ye? And they said, Of Haran are we. | Иаков сказал им [пастухам]: братья мои! откуда вы? Они сказали: мы из Харрана. | Рече' же и=`мъ i=а'кwвъ: бра'тiя, w\тку'ду _е=сте` вы`; _О=ни' же рjь'ша: w\т харра'на _е=смы`. | וַיֹּאמֶר לָהֶם יַעֲקֹב, אַחַי מֵאַיִן אַתֶּם; וַיֹּאמְרוּ, מֵחָרָן אֲנָחְנוּ׃ | فَقَالَ لَهُمْ يَعْقُوبُ: «يَا إِخْوَتِي مِنْ أَيْنَ أَنْتُمْ؟» فَأَجَابُوا: «نَحْنُ مِنْ حَارَانَ». |
| 29:5 | εἶπεν δὲ αὐτοῖς γινώσκετε Λαβαν τὸν υἱὸν Ναχωρ οἱ δὲ εἶπαν γινώσκομεν | Quos interrogans: «Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor?». Dixerunt: «Novimus». | და ჰრქუა მათ: იცით-ა ლაბან, ძე ნაქორისა? და მათ ჰრქუეს: ვიცით. | უთხრა: თუ იცნობთ ლაბანს, ნახორის ძეს? მიუგეს: ვიცნობთ. | And he said unto them, Know ye Laban the son of Nahor? And they said, We know him. | Он сказал им: знаете ли вы Лавана, сына Нахорова? Они сказали: знаем. | Рече' же и=`мъ: зна'ете ли лава'на сы'на нахw'рова; _О=ни' же рjь'ша: зна'емъ. | וַיֹּאמֶר לָהֶם, הַיְדַעְתֶּם אֶת־לָבָן בֶּן־נָחוֹר; וַיֹּאמְרוּ יָדָעְנוּ׃ | فَسَأَلَهُمْ: «أَتَعْرِفُونَ لاَبَانَ بْنَ نَاحُورَ؟» فَأَجَابُوا: «نَعْرِفُهُ». |
| 29:6 | εἶπεν δὲ αὐτοῖς ὑγιαίνει οἱ δὲ εἶπαν ὑγιαίνει καὶ ἰδοὺ Рαχηλ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων | «Sanusne est?», inquit. «Valet, inquiunt, et ecce Rachel filia eius venit cum grege». | ხოლო მან ჰრქუა: ცოცხლებით არს-ა? და მათ ჰრქუეს: ცოცხლებით არს. და ვიდრე იგინი ამას იტყოდეს, აჰა, რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა თჳსისათა. | უთხრა: ხომ მშვიდობითაა? მიუგეს: მშვიდობითაა. აგერ, რახელიც, მისი ასული, ცხვარს მოჰყვება. | And he said unto them, Is he well? And they said, He is well: and, behold, Rachel his daughter cometh with the sheep. | Он еще сказал им: здравствует ли он? Они сказали: здравствует; и вот, Рахиль, дочь его, идет с овцами. | Рече' же и=`мъ: здра'вствуетъ ли; _О=ни' же рjь'ша: здра'вствуетъ. И= се`, рахи'ль дщи` _е=гw` и=дя'ше со _о=вца'ми. | וַיֹּאמֶר לָהֶם הֲשָׁלוֹם לוֹ; וַיֹּאמְרוּ שָׁלוֹם, וְהִנֵּה רָחֵל בִּתּוֹ, בָּאָה עִם־הַצֹּאן׃ | فَقَالَ لَهُمْ: «أَهُوَ بِخَيْرٍ؟». فَأَجَابُوهُ: «هُوَ بِخَيْرٍ، وَهَا هِيَ رَاحِيلُ ابْنَتُهُ مُقْبِلَةٌ مَعَ الْغَنَمِ». |
| 29:7 | καὶ εἶπεν Ιακωβ ἔτι ἐστὶν ἡμέρα πολλή οὔπω ὥρα συναχθῆναι τὰ κτήνη ποτίσαντες τὰ πρόβατα ἀπελθόντες βόσκετε | Dixitque: «Adhuc multum diei superest, nec est tempus, ut congregentur greges; date potum ovibus et sic ad pastum eas reducite». | და თქუა იაკობ: დღე დგას-ღა ფრიად და არ-ღა არს შეკრებაჲ სამწყსოთაჲ; ასუთ ცხოვართა, წარვედით და აძოებდით. | უთხრა: ჯერ ხომ არ გასულა დღე, ადრეა საქონლის თავმოყრა; დაარწყულეთ ცხვარი, წაასხით და აძოვეთ. | And he said, Lo, it is yet high day, neither is it time that the cattle should be gathered together: water ye the sheep, and go and feed them. | И сказал [Иаков]: вот, дня еще много; не время собирать скот; напойте овец и пойдите, пасите. | И= рече` i=а'кwвъ: _е=ще` _е='сть дне` мно'гw, не о_у=` ча'съ собира'ти скота`: напои'вше _о='вцы, ше'дше паси'те. | וַיֹּאמֶר, הֵן עוֹד הַיּוֹם גָּדוֹל, לֹא־עֵת הֵאָסֵף הַמִּקְנֶה; הַשְׁקוּ הַצֹּאן וּלְכוּ רְעוּ׃ | فَقَالَ لَهُمْ: «هُوَذَا النَّهَارُ مَازَالَ طَوِيلاً، وَلَيْسَ هَذَا أَوَانَ اجْتِمَاعِ الْمَوَاشِي، فَاسْقُوا الْغَنَمَ وَامْضُوا بِهَا إلَى الْمَرَاعِي». |
| 29:8 | οἱ δὲ εἶπαν οὐ δυνησόμεθα ἕως τοῦ συναχθῆναι πάντας τοὺς ποιμένας καὶ ἀποκυλίσωσιν τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος καὶ ποτιοῦμεν τὰ πρόβατα | Qui responderunt: «Non possumus, donec omnia pecora congregentur et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges». | ხოლო მათ ჰრქუეს: ვერ შემძლებელ ვართ, ვიდრე შეკრებადმდე ყოველთა მწყემსთა, და გარდააგორვონ ლოდი ესე პირისაგან ჯურღმულისა ამის და მაშინ-ღა ვასუათ საცხოვარსა ჩუენსა. | უთხრეს: ვერ წავალთ, ვიდრე მთლიანად არ შეიყრება ფარა და ამ ლოდს არ გადმოაგორებენ ჭის პირიდან. მხოლოდ მაშინ დავარწყულებთ ცხვარს. | And they said, We cannot, until all the flocks be gathered together, and till they roll the stone from the well's mouth; then we water the sheep. | Они сказали: не можем, пока не соберутся все стада, и не отвалят камня от устья колодезя; тогда будем мы поить овец. | _О=ни' же рjь'ша: не мо'жемъ, до'ндеже соберу'тся вси` пастуси` и= w\тваля'тъ ка'мень w\т о_у='стiя кла'дязя, и= напои'мъ _о='вцы. | וַיֹּאמְרוּ לֹא נוּכַל, עַד אֲשֶׁר יֵאָסְפוּ כָּל־הָעֲדָרִים, וְגָלֲלוּ אֶת־הָאֶבֶן, מֵעַל פִּי הַבְּאֵר; וְהִשְׁקִינוּ הַצֹּאן׃ | فَقَالُوا: «لاَ يُمْكِنُنَا ذَلِكَ إِلاَّ بَعْدَ أَنْ تَجْتَمِعَ جَمِيعُ الْقُطْعَانِ وَرُعَاتُهَا فَيُدَحْرِجُوا الْحَجَرَ عَنْ فَمِ الْبِئْرِ، فَنَسْقِي الْغَنَمَ». |
| 29:9 | ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς καὶ Рαχηλ ἡ θυγάτηρ Λαβαν ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς αὐτὴ γὰρ ἔβοσκεν τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῆς | Adhuc loquebatur cum eis, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui; nam gregem ipsa pascebat. | ჯერეთ ზრახვიდა იგი მათ, და რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა მისისათა, რამეთუ აძოებდა ცხოვართა მამისა მისისათა. | ამ ლაპარაკში იყო იაკობი, როცა მოვიდა რახელი, ლაბანის ასული, მამამისის ცხვართან ერთად, რადგან იგი მწყემსავდა მას. | And while he yet spake with them, Rachel came with her father's sheep: for she kept them. | Еще он говорил с ними, как пришла Рахиль [дочь Лавана] с мелким скотом отца своего, потому что она пасла [мелкий скот отца своего]. | _Е=ще` _е=му` глаго'лющу къ ни^мъ, и= се`, рахи'ль дщи` лава'ня грядя'ше со _о=вца'ми _о=тца` своегw`: _о=на' бо пася'ше _о='вцы _о=тца` своегw`. | עוֹדֶנּוּ מְדַבֵּר עִמָּם; וְרָחֵל בָּאָה, עִם־הַצֹּאן אֲשֶׁר לְאָבִיהָ, כִּי רֹעָה הִוא׃ | وَفِيمَا هُوَ يُكَلِّمُهُمْ أَقْبَلَتْ رَاحِيلُ مَعَ غَنَمِ أَبِيهَا لأَنَّهَا كَانَتْ رَاعِيَةً أَيْضاً. |
| 29:10 | ἐγένετο δὲ ὡς εἶδεν Ιακωβ τὴν Рαχηλ θυγατέρα Λαβαν ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ τὰ πρόβατα Λαβαν ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ προσελθὼν Ιακωβ ἀπεκύλισεν τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ φρέατος καὶ ἐπότισεν τὰ πρόβατα Λαβαν τοῦ ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ | Cum vidisset Iacob Rachel filiam Laban avunculi sui ovesque Laban avunculi sui, accedens amovit lapidem de ore putei | და ვითარცა იხილა იაკობ რაქელ, ასული ლაბანისი. დედისძმისა თჳსისა, მოვიდა და გარდააგორვა ლოდი იგი პირისაგან მის ჯურღმულისა და სუა ცხოვართა მათ ლაბანისთა, დედისძმისა თჳსისათა. | როგორც კი დაინახა იაკობმა რახელი, თავისი დედისძმის, ლაბანის ასული, და მისი ცხვარი, მივიდა ჭასთან, გადააგორა ლოდი და დაარწყულა თავისი დედისძმის, ლაბანის, ცხვარი. | And it came to pass, when Jacob saw Rachel the daughter of Laban his mother's brother, and the sheep of Laban his mother's brother, that Jacob went near, and rolled the stone from the well's mouth, and watered the flock of Laban his mother's brother. | Когда Иаков увидел Рахиль, дочь Лавана, брата матери своей, и овец Лавана, брата матери своей, то подошел Иаков, отвалил камень от устья колодезя и напоил овец Лавана, брата матери своей. | Бы'сть же jа='кw о_у=зрjь` i=а'кwвъ рахи'ль дще'рь лава'на бра'та ма'тере своея` и= _о='вцы лава'на бра'та ма'тере своея`, и= приступи'въ i=а'кwвъ w\твали` ка'мень w\т о_у='стiя кла'дязя: | וַיְהִי כַּאֲשֶׁר רָאָה יַעֲקֹב אֶת־רָחֵל, בַּת־לָבָן אֲחִי אִמּוֹ, וְאֶת־צֹאן לָבָן אֲחִי אִמּוֹ; וַיִּגַּשׁ יַעֲקֹב, וַיָּגֶל אֶת־הָאֶבֶן מֵעַל פִּי הַבְּאֵר, וַיַּשְׁקְ אֶת־צֹאן לָבָן אֲחִי אִמּוֹ׃ | وَعِنْدَمَا رَآهَا يَعْقُوبُ، تَقَدَّمَ وَدَحْرَجَ الْحَجَرَ عَنْ فَمِ الْبِئْرِ وَسَقَى غَنَمَ خَالِهِ لاَبَانَ. |
| 29:11 | καὶ ἐφίλησεν Ιακωβ τὴν Рαχηλ καὶ βοήσας τῇ φωνῇ αὐτοῦ ἔκλαυσεν | et adaquavit gregem Laban avunculi sui. Tunc Iacob osculatus est Rachel et elevata voce flevit; | და ამბორს-უყო რაქელს და ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა და ტიროდა. | აკოცა იაკობმა რახელს და ხმამაღლა ატირდა. | And Jacob kissed Rachel, and lifted up his voice, and wept. | И поцеловал Иаков Рахиль и возвысил голос свой и заплакал. | и= напои` _о='вцы лава'на бра'та ма'тере своея`, и= цjьлова` i=а'кwвъ рахи'ль, и= возопи'въ гла'сомъ свои'мъ, воспла'кася: | וַיִּשַּׁק יַעֲקֹב לְרָחֵל; וַיִּשָּׂא אֶת־קֹלוֹ וַיֵּבְךְּ׃ | وَقَبَّلَ يَعْقُوبُ رَاحِيلَ وَأَجْهَشَ بِالْبُكَاءِ، |
| 29:12 | καὶ ἀνήγγειλεν τῇ Рαχηλ ὅτι ἀδελφὸς τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐστιν καὶ ὅτι υἱὸς Рεβεκκας ἐστίν καὶ δραμοῦσα ἀπήγγειλεν τῷ πατρὶ αὐτῆς κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα | et indicavit ei quod frater esset patris eius et filius Rebeccae. At illa festinans nuntiavit patri suo. | და უთხრა რაქელს, ვითარმედ ძმაჲ არს მამისა მისისა და ვითარმედ ძე არს რებეკასი. და წარვიდა რაქელ და უთხრა მამასა თჳსსა სიტყჳსა მისებრ იაკობისა | გამოუცხადა იაკობმა რახელს, მამაშენის სახლიკაცი ვარ, რებეკას შვილი ვარო. გაიქცა ქალი და მამას შეატყობინა. | And Jacob told Rachel that he was her father's brother, and that he was Rebekah's son: and she ran and told her father. | И сказал Иаков Рахили, что он родственник отцу ее и что он сын Ревеккин. А она побежала и сказала отцу своему [всё сие]. | и= повjь'да рахи'ли, jа='кw бра'тъ _о=тца` _е=я` _е='сть и= jа='кw сы'нъ реве'ккинъ _е='сть. И= те'кши повjь'да _о=тцу` своему` по словес_е'мъ си^мъ. | וַיַּגֵּד יַעֲקֹב לְרָחֵל, כִּי אֲחִי אָבִיהָ הוּא, וְכִי בֶן־רִבְקָה הוּא; וַתָּרָץ וַתַּגֵּד לְאָבִיהָ׃ | ثُمَّ أَخْبَرَهَا أَنَّهُ قَرِيبُ وَالِدِهَا وَأَنَّهُ ابْنُ رِفْقَةَ. فَرَكَضَتْ وَأَخْبَرَتْ أَبَاهَا. |
| 29:13 | ἐγένετο δὲ ὡς ἤκουσεν Λαβαν τὸ ὄνομα Ιακωβ τοῦ υἱοῦ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ ἔδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ περιλαβὼν αὐτὸν ἐφίλησεν καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ διηγήσατο τῷ Λαβαν πάντας τοὺς λόγους τούτους | Qui cum audisset venisse Iacob filium sororis suae, cucurrit obviam ei; complexusque eum et in oscula ruens duxit in domum suam. Auditis autem omnibus, quae evenerant, | და ვითარცა ესმა ლაბანს სახელი იაკობისი, დისწულისა თჳსისა, სრბით გამოვიდა შემთხუევად მისა და ვითარცა იხილა იგი, მოეხჳა მას და ამბორს-უყო. და შეიყვანა სახიდ თჳსა და უთხრა ლაბან ყოველთა სიტყუანი ესე. | რომ გაიგო ლაბანმა თავისი დისწულის, იაკობის, მოსვლის ამბავი, გამოიქცა მის შესაგებებლად, გადაეხვია, გადაკოცნა და სახლში შეიყვანა. მანაც ყველაფერი უამბო ლაბანს. | And it came to pass, when Laban heard the tidings of Jacob his sister's son, that he ran to meet him, and embraced him, and kissed him, and brought him to his house. And he told Laban all these things. | Лаван, услышав о Иакове, сыне сестры своей, выбежал ему навстречу, обнял его и поцеловал его, и ввел его в дом свой; и он рассказал Лавану всё сие. | Бы'сть же jа='кw о_у=слы'ша лава'нъ и='мя i=а'кwва сы'на сестры` своея`, тече` во срjь'тенiе _е=му` и= w=б\ъе'мь _е=го` лобза`, и= введе` _е=го` въ до'мъ сво'й. И= повjь'да лава'ну вся^ словеса` сiя^. | וַיְהִי כִשְׁמֹעַ לָבָן אֶת־שֵׁמַע יַעֲקֹב בֶּן־אֲחֹתוֹ, וַיָּרָץ לִקְרָאתוֹ וַיְחַבֶּק־לוֹ וַיְנַשֶּׁק־לוֹ, וַיְבִיאֵהוּ אֶל־בֵּיתוֹ; וַיְסַפֵּר לְלָבָן, אֵת כָּל־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה׃ | فَعِنْدَمَا سَمِعَ لاَبَانُ بِخَبَرِ ابْنِ أُخْتِهِ أَسْرَعَ لِلِقَائِهِ وَعَانَقَهُ وَقَبَّلَهُ وَأَحْضَرَهُ إِلَى مَنْزِلِهِ. فَقَصَّ يَعْقُوبُ عَلَى لاَبَانَ جَمِيعَ هَذِهِ الأُمُورِ. |
| 29:14 | καὶ εἶπεν αὐτῷ Λαβαν ἐκ τῶν ὀστῶν μου καὶ ἐκ τῆς σαρκός μου εἶ σύ καὶ ἦν μετ᾿ αὐτοῦ μῆνα ἡμερῶν | respondit: «Vere os meum es et caro mea!». Et, postquam Iacob habitavit apud eum per dies mensis unius, | ჰრქუა მას ლაბან: ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცთა ჩემთაგანი ხარ შენ. და იყო მის თანა თთვეთა და დღეთა მრავალთა. | უთხრა ლაბანმა: ნამდვილად ჩემი ძვალი და ხორცი ხარ. და დარჩა მასთან იაკობი მთელი ერთი თვე. | And Laban said to him, Surely thou art my bone and my flesh. And he abode with him the space of a month. | Лаван же сказал ему: подлинно ты кость моя и плоть моя. И жил у него Иаков целый месяц. | И= рече` _е=му` лава'нъ: w\т косте'й мои'хъ и= w\т пло'ти моея` _е=си` ты`. И= бjь` съ ни'мъ мjь'сяцъ днi'й. | וַיֹּאמֶר לוֹ לָבָן, אַךְ עַצְמִי וּבְשָׂרִי אָתָּה; וַיֵּשֶׁב עִמּוֹ חֹדֶשׁ יָמִים׃ | فَقَالَ لَهُ لاَبَانُ: «حَقّاً إِنَّكَ عَظْمِي وَلَحْمِي». وَأَقَامَ عِنْدَهُ نَحْوَ شَهْرٍ مِنَ الزَّمَانِ. |
| 29:15 | εἶπεν δὲ Λαβαν τῷ Ιακωβ ὅτι γὰρ ἀδελφός μου εἶ οὐ δουλεύσεις μοι δωρεάν ἀπάγγειλόν μοι τίς ὁ μισθός σού ἐστιν | dixit ei Laban: «Num, quia frater meus es, gratis servies mihi? Dic quid mercedis accipias». | და ჰრქუა ლაბან იაკობს: რამეთუ ძმაჲ ჩემი ხარი შენ. აჰა მმონო მე მედად. მითხარ მე, რაჲ არს სასყიდელი შენი? | უთხრა ლაბანმა იაკობს: ჩემი სახლიკაცი რომ ხარ, უსასყიდლოდ ხომ არ უნდა მემსახურო? მითხარი, რა მოგცე ქირად? | And Laban said unto Jacob, Because thou art my brother, shouldest thou therefore serve me for nought? tell me, what shall thy wages be? | И Лаван сказал Иакову: неужели ты даром будешь служить мне, потому что ты родственник? скажи мне, что заплатить тебе? | Рече' же лава'нъ i=а'кwву: поне'же бра'тъ мо'й _е=си` ты`, да не порабо'таеши мнjь` ту'не: повjь'ждь ми`, что` мзда` твоя` _е='сть; | וַיֹּאמֶר לָבָן לְיַעֲקֹב, הֲכִי־אָחִי אַתָּה, וַעֲבַדְתַּנִי חִנָּם; הַגִּידָה לִּי מַה־מַּשְׂכֻּרְתֶּךָ׃ | وَقَالَ لاَبَانُ لِيَعْقُوبَ: «هَلْ لأَنَّكَ قَرِيبِي تَخْدُمُنِي مَجَّاناً؟ أَخْبِرْنِي مَا أُجْرَتُكَ؟» |
| 29:16 | τῷ δὲ Λαβαν δύο θυγατέρες ὄνομα τῇ μείζονι Λεια καὶ ὄνομα τῇ νεωτέρᾳ Рαχηλ | Habebat vero filias duas: nomen maioris Lia, minor vero appellabatur Rachel; | ხოლო ლაბანს ესხნეს ორ ასულ. სახელი უხუცესისა ლია და სახელი უმრწემესისა მის რაქელ. | ორი ასული ჰყავდა ლაბანს; უფროსს სახელად ლეა ერქვა, უმცროსს - რახელი. | And Laban had two daughters: the name of the elder was Leah, and the name of the younger was Rachel. | У Лавана же было две дочери; имя старшей: Лия; имя младшей: Рахиль. | О_у= лава'на же бjь'стjь двjь` дщ_е'ри: и='мя старjь'йшей лi'а, и='мя же ю=нjь'йшей рахи'ль. | וּלְלָבָן שְׁתֵּי בָנוֹת; שֵׁם הַגְּדֹלָה לֵאָה, וְשֵׁם הַקְּטַנָּה רָחֵל׃ | وَكَانَ لِلاَبَانَ ابْنَتَانِ، اسْمُ الْكُبْرَى لَيْئَةُ وَاسْمُ الصُّغْرَى رَاحِيلُ، |
| 29:17 | οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ Λειας ἀσθενεῖς Рαχηλ δὲ καλὴ τῷ εἴδει καὶ ὡραία τῇ ὄψει | sed Lia lippis erat oculis, Rachel decora et venusto aspectu. | და იყვნეს თუალნი ლიასნი უძლურ, ხოლო რაქელ იყო კეთილ ხილვითა და შუენიერ პირითა. | ლეას სუსტი თვალები ჰქონდა, რახელი მშვენიერი იყო ტანად და პირად. | Leah was tender eyed; but Rachel was beautiful and well favoured. | Лия была слаба глазами, а Рахиль была красива станом и красива лицем. | _О='чи же лi^ины болjь'зн_енны: рахи'ль же бjь` добра` ви'домъ и= красна` взо'ромъ sjьлw`. | וְעֵינֵי לֵאָה רַכּוֹת; וְרָחֵל הָיְתָה, יְפַת־תֹּאַר וִיפַת מַרְאֶה׃ | وَكَانَتْ لَيْئَةُ ضَعِيفَةَ الْبَصَرِ، وَأَمَّا رَاحِيلُ فَكَانَتْ جَمِيلَةَ الصُّورَةِ وَحَسَنَةَ الْمَنْظَرِ. |
| 29:18 | ἠγάπησεν δὲ Ιακωβ τὴν Рαχηλ καὶ εἶπεν δουλεύσω σοι ἑπτὰ ἔτη περὶ Рαχηλ τῆς θυγατρός σου τῆς νεωτέρας | Quam diligens Iacob ait: «Serviam tibi pro Rachel filia tua minore septem annis». | და უყვარდა იაკობს რაქელ და თქუა: გმონებდე შენ შჳდ წელ რაქელისთჳს, ასულისა შენისა უმრწემესისა. | შეუყვარდა იაკობს რახელი და უთხრა ლაბანს: შვიდ წელიწადს გემსახურები რახელისთვის, შენი უმცროსი ასულისთვის. | And Jacob loved Rachel; and said, I will serve thee seven years for Rachel thy younger daughter. | Иаков полюбил Рахиль и сказал: я буду служить тебе семь лет за Рахиль, младшую дочь твою. | Возлюби' же i=а'кwвъ рахи'ль. И= рече`: порабо'таю тебjь` се'дмь лjь'тъ за рахи'ль дще'рь твою` ме'ншую. | וַיֶּאֱהַב יַעֲקֹב אֶת־רָחֵל; וַיֹּאמֶר, אֶעֱבָדְךָ שֶׁבַע שָׁנִים, בְּרָחֵל בִּתְּךָ הַקְּטַנָּה׃ | فَأَحَبَّ يَعْقُوبُ رَاحِيلَ. وَأَجَابَ يَعْقُوبُ خَالَهُ: «أَخْدِمُكَ سَبْعَ سِنِينَ لِقَاءَ زَوَاجِي بِرَاحِيلَ ابْنَتِكَ الصُّغْرَى». |
| 29:19 | εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβαν βέλτιον δοῦναί με αὐτὴν σοὶ ἢ δοῦναί με αὐτὴν ἀνδρὶ ἑτέρῳ οἴκησον μετ᾿ ἐμοῦ | Respondit Laban: «Melius est, ut tibi eam dem quam alteri viro; mane apud me». | მიუგო და ჰრქუა ლაბან: უმჯობეს არს ჩუენდა მიცემად იგი შენ, ვიდრე მიცემად იგი სხუასა ქმარსა, იყოფოდე ჩემ თანა. | უთხრა ლაბანმა: მიჯობს, შენ მოგცე იგი, ვიდრე ვისმე სხვას. იცხოვრე ჩემთან. | And Laban said, It is better that I give her to thee, than that I should give her to another man: abide with me. | Лаван сказал [ему]: лучше отдать мне ее за тебя, нежели отдать ее за другого кого; живи у меня. | Рече' же _е=му` лава'нъ: лу'чше ми` тебjь` да'ти ю=`, не'жели и=но'му w\тда'ти му'жеви: со мно'ю живи`. | וַיֹּאמֶר לָבָן, טוֹב תִּתִּי אֹתָהּ לָךְ, מִתִּתִּי אֹתָהּ לְאִישׁ אַחֵר; שְׁבָה עִמָּדִי׃ | فَقَالَ لاَبَانُ: «أَنْ أُزَوِّجَهَا مِنْكَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ أزَوِّجَهَا مِنْ رَجُلٍ آخَرَ، فَامْكُثْ عِنْدِي». |
| 29:20 | καὶ ἐδούλευσεν Ιακωβ περὶ Рαχηλ ἔτη ἑπτά καὶ ἦσαν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς ἡμέραι ὀλίγαι παρὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν αὐτήν | Servivit igitur Iacob pro Rachel septem annis, et videbantur illi pauci dies prae amoris magnitudine. | და ჰმონებდა იაკობ შჳდ წელ რაქელისთჳს და იყუნეს წინაშე მისსა ვითარცა დღენი მცირენი სიყვარულისა მისისათჳს. და ვითარცა წარჰჴდეს შჳდნი წელნი, | მსახურობდა იაკობი რახელისთვის შვიდ წელიწადს და რახელის სიყვარულის გამო რამდენიმე დღედ ეჩვენა ეს დრო. | And Jacob served seven years for Rachel; and they seemed unto him but a few days, for the love he had to her. | И служил Иаков за Рахиль семь лет; и они показались ему за несколько дней, потому что он любил ее. | И= рабо'та i=а'кwвъ за рахи'ль се'дмь лjь'тъ: и= бы'ша пред\ъ ни'мъ jа='кw ма^лы дни^, зане'же любя'ше ю=`. | וַיַּעֲבֹד יַעֲקֹב בְּרָחֵל שֶׁבַע שָׁנִים; וַיִּהְיוּ בְעֵינָיו כְּיָמִים אֲחָדִים, בְּאַהֲבָתוֹ אֹתָהּ׃ | فَخَدَمَ يَعْقُوبُ سَبْعَ سَنَوَاتٍ لِيَتَزَوَّجَ مِنْ رَاحِيلَ بَدَتْ فِي نَظَرِهِ كَأَيَّامٍ قَلِيلَةٍ، لِفَرْطِ مَحَبَّتِهِ لَهَا. |
| 29:21 | εἶπεν δὲ Ιακωβ πρὸς Λαβαν ἀπόδος τὴν γυναῖκά μου πεπλήρωνται γὰρ αἱ ἡμέραι μου ὅπως εἰσέλθω πρὸς αὐτήν | Dixitque ad Laban: «Da mihi uxorem meam, quia iam tempus expletum est, ut ingrediar ad eam». | ჰრქუა იაკობ ლაბანს: მომეც მე ცოლი ჩემი, რამეთუ აღესრულნეს დღენი იგი დროსანი. | უთხრა იაკობმა ლაბანს: მომეცი ჩემი ცოლი, რადგან ვადა გასულია და უნდა შევიდე მასთან. | And Jacob said unto Laban, Give me my wife, for my days are fulfilled, that I may go in unto her. | И сказал Иаков Лавану: дай жену мою, потому что мне уже исполнилось время, чтобы войти к ней. | Рече' же i=а'кwвъ лава'ну: да'ждь ми` жену` мою`, поне'же соверши'шася днi'е, да вни'ду къ не'й. | וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב אֶל־לָבָן הָבָה אֶת־אִשְׁתִּי, כִּי מָלְאוּ יָמָי; וְאָבוֹאָה אֵלֶיהָ׃ | ثُمَّ قَالَ يَعْقُوبُ لِلاَبَانَ: «أَعْطِنِي زَوْجَتِي لأَنَّ خِدْمَتِي قَدْ كَمُلَتْ فَأَدْخُلَ عَلَيْهَا». |
| 29:22 | συνήγαγεν δὲ Λαβαν πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου καὶ ἐποίησεν γάμον | Qui, vocatis omnibus viris loci ad convivium, fecit nuptias. | და შეკრიბნა ლაბან ყოველნი კაცნი მის ადგილისანი და ყო ქორწილი. | შეჰყარა იმ ადგილის კაცები ლაბანმა და გამართა ლხინი. | And Laban gathered together all the men of the place, and made a feast. | Лаван созвал всех людей того места и сделал пир. | Собра' же лава'нъ вся^ му'жы мjь'ста тогw`, и= сотвори` бра'къ. | וַיֶּאֱסֹף לָבָן אֶת־כָּל־אַנְשֵׁי הַמָּקוֹם וַיַּעַשׂ מִשְׁתֶּה׃ | فَجَمَعَ لاَبَانُ سَائِرَ أَهْلِ النَّاحِيَةِ وَأَقَامَ لَهُمْ مَأْدُبَةً. |
| 29:23 | καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ λαβὼν Λαβαν Λειαν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ εἰσήγαγεν αὐτὴν πρὸς Ιακωβ καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτὴν Ιακωβ | Et vespere sumpsit Liam filiam suam et introduxit ad eum, et venit ad eam. | და იყო მწუხრი. და მოიყვანა ლაბან ლია, ასული თჳსი, და შეიყვანა იაკობისა და შევიდა მისსა იაკობ. | საღამო ჟამს მოჰკიდა ხელი ლეას, თავის ასულს, და მიუყვანა მას. იაკობიც შევიდა ქალთან. | And it came to pass in the evening, that he took Leah his daughter, and brought her to him; and he went in unto her. | Вечером же взял [Лаван] дочь свою Лию и ввел ее к нему; и вошел к ней [Иаков]. | И= бы'сть ве'черъ, и= пое'мь лава'нъ лi'ю дще'рь свою`, введе` ко i=а'кwву: и= вни'де къ не'й i=а'кwвъ. | וַיְהִי בָעֶרֶב, וַיִּקַּח אֶת־לֵאָה בִתּוֹ, וַיָּבֵא אֹתָהּ אֵלָיו; וַיָּבֹא אֵלֶיהָ׃ | وَعِنْدَمَا حَلَّ الْمَسَاءُ حَمَلَ ابْنَتَهُ لَيْئَةَ وَزَفَّهَا إِلَيْهِ فَدَخَلَ عَلَيْهَا |
| 29:24 | ἔδωκεν δὲ Λαβαν Λεια τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Ζελφαν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην | Et dedit Laban ancillam filiae Zelpham nomine. Facto mane, vidit, et ecce erat Lia. | და მისცა ლაბან ლიას, ასულსა თჳსსა, ზელფა მჴევალი თჳსი, მისა მჴევლად. და ვითარცა იყო განთიადი და, აჰა ესერა, იყო იგი ლია. | მისცა ლაბანმა თავისი მხევალი ზილფა მხევლად თავის ასულს, ლეას. | And Laban gave unto his daughter Leah Zilpah his maid for an handmaid. | И дал Лаван служанку свою Зелфу в служанки дочери своей Лии. | Даде' же лава'нъ лi'и дще'ри свое'й зе'лфу рабы'ню свою`, _е='й въ рабу`. | וַיִּתֵּן לָבָן לָהּ, אֶת־זִלְפָּה שִׁפְחָתוֹ; לְלֵאָה בִתּוֹ שִׁפְחָה׃ | وَوَهَبَ لاَبَانُ زِلْفَةَ جَارِيَتَهُ لِتَكُونَ جَارِيَةً لابْنَتِهِ لَيْئَةَ. |
| 29:25 | ἐγένετο δὲ πρωί καὶ ἰδοὺ ἦν Λεια εἶπεν δὲ Ιακωβ τῷ Λαβαν τί τοῦτο ἐποίησάς μοι οὐ περὶ Рαχηλ ἐδούλευσα παρὰ σοί καὶ ἵνα τί παρελογίσω με | Et dixit ad socerum suum: «Quid hoc fecisti mihi? Nonne pro Rachel servivi tibi? Quare imposuisti mihi?». | და ჰრქუა იაკობ ლაბანს: რაჲ ესე ჰყავ, ანუ აჰა რაქელისთჳს გმონებდ? რაჲსათჳს შეურაცხ-მყავ მე. | დილა რომ გათენდა, ხედავს, ლეა არის მასთან. უთხრა ლაბანს: ეს რა მიყავი? განა რახელისთვის გემსახურებოდი? რატომ მომატყუე? | And it came to pass, that in the morning, behold, it was Leah: and he said to Laban, What is this thou hast done unto me? did not I serve with thee for Rachel? wherefore then hast thou beguiled me? | Утром же оказалось, что это Лия. И [Иаков] сказал Лавану: что это сделал ты со мною? не за Рахиль ли я служил у тебя? зачем ты обманул меня? | Бы'сть же зау'тра, и= се`, бя'ше лi'а, и= рече` i=а'кwвъ лава'ну: что` сiе` сотвори'лъ ми` _е=си`; не рахи'ли ли ра'ди рабо'тахъ о_у= теб_е`; вску'ю же w=би'дjьлъ мя` _е=си`; | וַיְהִי בַבֹּקֶר, וְהִנֵּה־הִוא לֵאָה; וַיֹּאמֶר אֶל־לָבָן, מַה־זֹּאת עָשִׂיתָ לִּי, הֲלֹא בְרָחֵל עָבַדְתִּי עִמָּךְ, וְלָמָּה רִמִּיתָנִי׃ | وَفِي الصَّبَاحِ اكْتَشَفَ يَعْقُوبُ أَنَّهُ تَزَوَّجَ بِلَيْئَةَ، فَقَالَ لِلاَبَانَ: «مَاذَا فَعَلْتَ بِي؟ أَلَمْ أَخْدِمْكَ سَبْعَ سَنَوَاتٍ لِقَاءَ زَوَاجِي مِنْ رَاحِيلَ؟ فَلِمَاذَا خَدَعْتَنِي؟». |
| 29:26 | εἶπεν δὲ Λαβαν οὐκ ἔστιν οὕτως ἐν τῷ τόπῳ ἡμῶν δοῦναι τὴν νεωτέραν πρὶν ἢ τὴν πρεσβυτέραν | Respondit Laban: «Non est in loco nostro consuetudinis, ut minorem ante maiorem tradamus ad nuptias. | და თქუა ლაბან: არა არს ჩუენსა ადგილსა ეგრეთ-მიცემად უმრწემესი უწინარეს უხუცესისა. | უთხრა ლაბანმა: ჩვენში წესად არ არის უფროსზე ადრე უმცროსის გათხოვება. | And Laban said, It must not be so done in our country, to give the younger before the firstborn. | Лаван сказал: в нашем месте так не делают, чтобы младшую выдать прежде старшей; | W\твjьща' же лава'нъ: нjь'сть та'кw въ на'шемъ мjь'стjь вда'ти ме'ншую пре'жде старjь'йшiя. | וַיֹּאמֶר לָבָן, לֹא־יֵעָשֶׂה כֵן בִּמְקוֹמֵנוּ; לָתֵת הַצְּעִירָה לִפְנֵי הַבְּכִירָה׃ | فَأَجَابَهُ لاَبَانُ: «لَيْسَ مِنْ عَادَةِ بِلاَدِنَا أَنْ نُزَوِّجَ الصَّغِيرَةَ قَبْلَ الْبِكْرِ. |
| 29:27 | συντέλεσον οὖν τὰ ἕβδομα ταύτης καὶ δώσω σοι καὶ ταύτην ἀντὶ τῆς ἐργασίας ἧς ἐργᾷ παρ᾿ ἐμοὶ ἔτι ἑπτὰ ἔτη ἕτερα | Imple hebdomadam hanc, et alteram quoque dabo tibi pro opere, quo serviturus es mihi septem annis aliis». | აღასრულენ სხუანი-ღა წელნი და მიგცე იგი შენ საქმისა მისთჳს. რომელსა იქმოდი ჩემ თანა მერმეცა შჳდ წელ. | ბარემ გაასრულე შვიდეული და მერე უმცროსსაც მოგცემთ იმ სამსახურისთვის, რასაც გასწევ ჩემთან კიდევ შვიდ წელიწადს. | Fulfil her week, and we will give thee this also for the service which thou shalt serve with me yet seven other years. | окончи неделю этой, потом дадим тебе и ту за службу, которую ты будешь служить у меня еще семь лет других. | Сконча'й о_у=`бо седми^ны сея`, и= да'мъ ти` и= сiю` за дjь'ло, _е='же дjь'лаеши о_у= мен_е` _е=ще` се'дмь лjь'тъ другi^я. | מַלֵּא שְׁבֻעַ זֹאת; וְנִתְּנָה לְךָ גַּם־אֶת־זֹאת, בַּעֲבֹדָה אֲשֶׁר תַּעֲבֹד עִמָּדִי, עוֹד שֶׁבַע־שָׁנִים אֲחֵרוֹת׃ | أَكْمِلْ أُسْبُوعَ لَيْئَةَ ثُمَّ نُزَوِّجُكَ مِنْ رَاحِيلَ، لِقَاءَ خِدْمَتِكَ لِي سَبْعَ سِنِينَ أُخَرَ». |
| 29:28 | ἐποίησεν δὲ Ιακωβ οὕτως καὶ ἀνεπλήρωσεν τὰ ἕβδομα ταύτης καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Λαβαν Рαχηλ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ γυναῖκα | Acquievit placito et, hebdomada transacta, dedit ei Laban filiam suam Rachel uxorem, | და ყო იაკობ ეგრეთ და აღასრულნა სხუანი წელნი. | ასეც მოიქცა იაკობი: გაასრულა შვიდეული და მისცა ლაბანმა რახელი, თავისი ასული, ცოლად. | And Jacob did so, and fulfilled her week: and he gave him Rachel his daughter to wife also. | Иаков так и сделал и окончил неделю этой. И [Лаван] дал Рахиль, дочь свою, ему в жену. | Сотвори' же i=а'кwвъ та'кw: и= и=спо'лни седми^ны сея`: и= даде` _е=му` лава'нъ рахи'ль дще'рь свою` _е=му` въ жену`. | וַיַּעַשׂ יַעֲקֹב כֵּן, וַיְמַלֵּא שְׁבֻעַ זֹאת; וַיִּתֶּן־לוֹ אֶת־רָחֵל בִּתּוֹ לוֹ לְאִשָּׁה׃ | فَوَافَقَ يَعْقُوبُ، وَأَكْمَلَ أُسْبُوعَ لَيْئَةَ، فَأَعْطَاهُ لاَبَانُ رَاحِيلَ ابْنَتَهُ زَوْجَةً أَيْضاً. |
| 29:29 | ἔδωκεν δὲ Λαβαν Рαχηλ τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Βαλλαν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην | cui servam Bilham tradidit. | და მისცა მას ლაბან ასული თჳსი რაქელ ცოლად მისა და რაქელს მისცა ბალა, მჴევალი თჳსი, მისა მჴევლად. | მისცა ლაბანმა თავისი მხევალი ბილჰა მხევლად თავის ასულს, რახელს. | And Laban gave to Rachel his daughter Bilhah his handmaid to be her maid. | И дал Лаван служанку свою Валлу в служанки дочери своей Рахили. | Даде' же лава'нъ рахи'ли дще'ри свое'й ва'ллу рабу` свою`, _е='й въ рабу`. | וַיִּתֵּן לָבָן לְרָחֵל בִּתּוֹ, אֶת־בִּלְהָה שִׁפְחָתוֹ; לָהּ לְשִׁפְחָה׃ | وَوَهَبَ لاَبَانُ بِلْهَةَ جَارِيَتَهُ لِتَكُونَ جَارِيَةً لابْنَتِهِ رَاحِيلَ. |
| 29:30 | καὶ εἰσῆλθεν πρὸς Рαχηλ ἠγάπησεν δὲ Рαχηλ μᾶλλον ἢ Λειαν καὶ ἐδούλευσεν αὐτῷ ἑπτὰ ἔτη ἕτερα | Et ingressus etiam ad Rachel amavit eam plus quam Liam serviens apud eum septem annis aliis. | და შევიდა იაკობ რაქელისა და შეიყუარა იგი უფროჲს ლიასსა და ჰმონებდა მას შჳდ წელ-ღა სხუა. | შევიდა იაკობი რახელთანაც და ლეაზე უფრო შეუყვარდა რახელი; და მსახურობდა ლაბანთან კიდევ შვი წელიწადს. | And he went in also unto Rachel, and he loved also Rachel more than Leah, and served with him yet seven other years. | [Иаков] вошел и к Рахили, и любил Рахиль больше, нежели Лию; и служил у него еще семь лет других. | И= вни'де [i=а'кwвъ] къ рахи'ли: возлюби' же рахи'ль па'че, не'же лi'ю: и= рабо'та _е=му` се'дмь лjь'тъ другi^я. | וַיָּבֹא גַּם אֶל־רָחֵל, וַיֶּאֱהַב גַּם־אֶת־רָחֵל מִלֵּאָה; וַיַּעֲבֹד עִמּוֹ, עוֹד שֶׁבַע־שָׁנִים אֲחֵרוֹת׃ | فَدَخَلَ يَعْقُوبُ عَلَى رَاحِيلَ أَيْضاً، وَأَحَبَّ رَاحِيلَ أَكْثَرَ مِنْ لَيْئَةَ. وَخَدَمَ خَالَهُ سَبْعَ سِنِينَ أُخَرَ. |
| 29:31 | ἰδὼν δὲ κύριος ὅτι μισεῖται Λεια ἤνοιξεν τὴν μήτραν αὐτῆς Рαχηλ δὲ ἦν στεῖρα | Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam eius, Rachel sterili permanente. | და იხილა ღმერთმან, რამეთუ სძულს ლია. განაღო საშოჲ მისი. ხოლო რაქელ იყო ბერწ. | დაინახა უფალმა, რომ მოძულებული იყო ლეა და გაუხსნა მას საშო. რახელი კი ბერწი იყო. | And when the LORD saw that Leah was hated, he opened her womb: but Rachel was barren. | Господь [Бог] узрел, что Лия была нелюбима, и отверз утробу ее, а Рахиль была неплодна. | Ви'дjьвъ же гд\сь бг~ъ, jа='кw ненави'дима бя'ше лi'а, w\тве'рзе ложесна` _е=я`: рахи'ль же бя'ше непло'ды. | וַיַּרְא יְהוָה כִּי־שְׂנוּאָה לֵאָה, וַיִּפְתַּח אֶת־רַחְמָהּ; וְרָחֵל עֲקָרָה׃ | وَعِنْدَمَا رَأَى الرَّبُّ أَنَّ لَيْئَةَ مَكْرُوهَةٌ جَعَلَهَا مُنْجِبَةً، أَمَّا رَاحِيلُ فَكَانَتْ عَاقِراً. |
| 29:32 | καὶ συνέλαβεν Λεια καὶ ἔτεκεν υἱὸν τῷ Ιακωβ ἐκάλεσεν δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Рουβην λέγουσα διότι εἶδέν μου κύριος τὴν ταπείνωσιν νῦν με ἀγαπήσει ὁ ἀνήρ μου | Et concepit Lia et genuit filium vocavitque nomen eius Ruben dicens: «Vidit Dominus humilitatem meam; nunc amabit me vir meus». | მიუდგა ლია და უშვა იაკობს ძე. და უწოდა სახელი მისი რუბენ და თქუა: რამეთუ იხილა უფალმან სიმდაბლე ჩემი და მომცა მე შვილი და აწ შემიყუაროს მე ქმარმან ჩემმან. | დაორსულდა ლეა და შვა ვაჟი და დაარქვა სახელად რეუბენი, რადგან თქვა: უფალმა მომხედა გაჭირვებაში, ამიერიდან შემიყვარებს ჩემი ქმარი. | And Leah conceived, and bare a son, and she called his name Reuben: for she said, Surely the LORD hath looked upon my affliction; now therefore my husband will love me. | Лия зачала и родила [Иакову] сына, и нарекла ему имя: Рувим, потому что сказала она: Господь призрел на мое бедствие [и дал мне сына], ибо теперь будет любить меня муж мой. | И= зача'тъ лi'а и= роди` сы'на i=а'кwву: нарече' же и='мя _е=му` руви'мъ, глаго'ля: jа='кw призрjь` гд\сь на мое` смире'нiе и= даде' ми сы'на: нн~jь о_у=`бо возлю'битъ мя` му'жъ мо'й. | וַתַּהַר לֵאָה וַתֵּלֶד בֵּן, וַתִּקְרָא שְׁמוֹ רְאוּבֵן; כִּי אָמְרָה, כִּי־רָאָה יְהוָה בְּעָנְיִי, כִּי עַתָּה יֶאֱהָבַנִי אִישִׁי׃ | فَحَمَلَتْ لَيْئَةُ وَأَنْجَبَتِ ابْناً دَعَتْهُ رَأُوبَيْنَ (وَمَعْنَاهُ: هُوَذَا ابْنٌ) لأَنَّهَا قَالَتْ: «حَقّاً قَدْ نَظَرَ الرَّبُّ إِلَى مَذَلَّتِي، فَالآنَ يُحِبُّنِي زَوْجِي». |
| 29:33 | καὶ συνέλαβεν πάλιν Λεια καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ιακωβ καὶ εἶπεν ὅτι ἤκουσεν κύριος ὅτι μισοῦμαι καὶ προσέδωκέν μοι καὶ τοῦτον ἐκάλεσεν δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Συμεων | Rursumque concepit et peperit filium et ait: «Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi»; vocavitque nomen illius Simeon. | და მერმე მიუდგა ლია და უშვა ძე მეორე იაკობს და თქუა: რამეთუ ისმინა უფალმან ვედრებისა ჩემისა და იხილა, ვითარმედ ვსძულ მე, და მომცა მე შვილი მეორე. და უწოდა სახელი მისი სჳმეონ. | კვლავ დაორსულდა ლეა და შვა ვაჟი და თქვა: ესმა უფალს, რომ მოძულებული ვარ, და მომცა ესეც. უწოდა ვაჟს სახელად სიმონი. | And she conceived again, and bare a son; and said, Because the LORD hath heard that I was hated, he hath therefore given me this son also: and she called his name Simeon. | И зачала [Лия] опять и родила [Иакову второго] сына, и сказала: Господь услышал, что я нелюбима, и дал мне и сего. И нарекла ему имя: Симеон. | И= зача'тъ па'ки лi'а и= роди` сы'на втора'го i=а'кwву и= рече`: зане` о_у=слы'ша гд\сь, jа='кw ненави'дима _е='смь, и= придаде' ми и= сего`. И= нарече` и='мя _е=му` сv"меw'нъ. | וַתַּהַר עוֹד וַתֵּלֶד בֵּן, וַתֹּאמֶר, כִּי־שָׁמַע יְהוָה כִּי־שְׂנוּאָה אָנֹכִי, וַיִּתֶּן־לִי גַּם־אֶת־זֶה; וַתִּקְרָא שְׁמוֹ שִׁמְעוֹן׃ | وَحَمَلَتْ مَرَّةً أُخْرَى وَأَنْجَبَتِ ابْناً، فَقَالَتْ: «لأَنَّ الرَّبَّ سَمِعَ أَنَّنِي كُنْتُ مَكْرُوهَةً رَزَقَنِي هَذَا الابْنَ أَيْضاً». فَدَعَتْهُ شِمْعُونَ (وَمَعْنَاهُ: سَمِيعٌ) |
| 29:34 | καὶ συνέλαβεν ἔτι καὶ ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπεν ἐν τῷ νῦν καιρῷ πρὸς ἐμοῦ ἔσται ὁ ἀνήρ μου ἔτεκον γὰρ αὐτῷ τρεῖς υἱούς διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Λευι | Concepit tertio et genuit alium filium dixitque: «Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus, eo quod pepererim ei tres filios»; et idcirco appellavit nomen eius Levi. | და მერმე მიუდგა და შვა ძე და თქუა: ამიერითგან ჩემდამო იყოს ქმარი ჩემი, რამეთუ უშვენ მას სამ ძე და უწოდა სახელი მისი ლევი. | კვლავ მიუდგა ლეა და შვა ძე, და თქვა: ახლა კი შემომევლება ჩემი ქმარი, რადგან სამი ვაჟიშვილი ვუშვი. ამიტომაც უწოდა სახელად ლევი. | And she conceived again, and bare a son; and said, Now this time will my husband be joined unto me, because I have born him three sons: therefore was his name called Levi. | И зачала еще и родила сына, и сказала: теперь-то прилепится ко мне муж мой, ибо я родила ему трех сынов. От сего наречено ему имя: Левий. | И= зача'тъ _е=ще` и= роди` сы'на и= рече`: въ нн~jьшнее вре'мя о_у= мен_е` бу'детъ му'жъ мо'й, роди'хъ бо _е=му` три` сы'ны. Сегw` ра'ди нарече` и='мя _е=му` леvi'й. | וַתַּהַר עוֹד וַתֵּלֶד בֵּן, וַתֹּאמֶר, עַתָּה הַפַּעַם יִלָּוֶה אִישִׁי אֵלַי, כִּי־יָלַדְתִּי לוֹ שְׁלֹשָׁה בָנִים; עַל־כֵּן קָרָא־שְׁמוֹ לֵוִי׃ | ثُمَّ حَمَلَتْ مَرَّةً ثَالِثَةً وَأَنْجَبَتِ ابْناً فَقَالَتْ: «الآنَ فِي هَذِهِ الْمَرَّةِ يَتَّحِدُ بِي زَوْجِي، لأَنَّنِي أَنْجَبْتُ لَهُ ثَلاَثَةَ بَنِينَ». لِذَلِكَ دُعِيَ اسْمُهُ لاَوِي (وَمَعْنَاهُ: مُتَّحِدٌ) |
| 29:35 | καὶ συλλαβοῦσα ἔτι ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπεν νῦν ἔτι τοῦτο ἐξομολογήσομαι κυρίῳ διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιουδα καὶ ἔστη τοῦ τίκτειν | Quarto concepit et peperit filium et ait: «Modo confitebor Domino»; et ob hoc vocavit eum Iudam. Cessavitque parere. | და მერმე მიუდგა და შვა ძე და თქუა: აწ უკვე აღუვარო უფალსა და. უწოდა სახელი მისი იუდა. და დადგა შობისაგან. | კვლავ დაორსულდა და შვა ვაჟი და თქვა: ახლა კი ვმადლობ უფალს. ამიტომ უწოდა ვაჟს სახელად იუდა და შეწყვიტა შობა. | And she conceived again, and bare a son: and she said, Now will I praise the LORD: therefore she called his name Judah; and left bearing. | И еще зачала и родила сына, и сказала: теперь-то я восхвалю Господа. Посему нарекла ему имя Иуда. И перестала рождать. | И= заче'нши _е=ще` роди` сы'на и= рече`: нн~jь _е=ще` сiе` и=сповjь'мъ гд\су. Сегw` ра'ди нарече` и='мя _е=му` i=у'да, и= преста` ражда'ти. | וַתַּהַר עוֹד וַתֵּלֶד בֵּן, וַתֹּאמֶר הַפַּעַם אוֹדֶה אֶת־יְהוָה, עַל־כֵּן קָרְאָה שְׁמוֹ יְהוּדָה; וַתַּעֲמֹד מִלֶּדֶת׃ | وَحَبِلَتْ مَرَّةً رَابِعَةً وَأَنْجَبَتِ ابْناً فَقَالَتْ: «فِي هَذِهِ الْمَرَّةِ أَحْمَدُ الرَّبَّ». لِذَلِكَ دَعَتْهُ يَهُوذَا (وَمَعْنَاهُ: حَمْدٌ). ثُمَّ تَوَقَّفَتْ عَنِ الْوِلاَدَةِ. |
თავი: 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 |